آنها مرا اذیت بسیار کردند و به من نسبت دادند که به هر سخن گوش می دهم و آن را قبول می نمایم و گمان کردند چنین هستم، برای آنکه با علی علیه السلام ملازم بودم و به او عنایت داشتم تا اینکه خداوند عزّوجلّ در پاسخ آنها وحی نازل فرمود و چنین فرمود: «از ایشان کسانی هستند که پیامبر را می آزارند و می گویند او گوش شده بگو گوش دادن پیامبر به صحبت دیگران خیر شماست زیرا او ایمان به خدا دارد و گفته های مؤمنان را تصدیق می نماید.» (توبه/61)

پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله واقعیت بسیار مهمی را در این خطبه بیان می فرمایند. عذر پیامبر از عدم بیان امامت علی بن ابیطالب علیه السلام چیزی نبود جز کم ظرفیتی مخاطبان پیامبر صلی الله علیه وآله و عناد و دشمنی آنها با دستورات الهی! پیامبر می دانستند که پرهیزگاران کم هستند و منافقان بسیارند. جالب توجه آن است که به فرموده ی نبی گرامی اسلام صلی الله علیه وآله این منافقان همانهایی هستند که ریشه در کفر جاهلیت هم دارند! کسانی که در ابتدای بعثت پیامبر را استهزا می نمودند و پس از توسعه ی اسلام از سر اجبار به ظاهر اسلام آوردند و به درجه ی منافقان ارتقا نمودند!!! آنها همان هایی هستند که از همان ابتدا با علی علیه السلام و فضایل او سر ستیز و مبارزه داشتند و اکنون در لباس نفاق هم قلبهایشان آکنده از غیض و نفرت نسبت به اوست! پیامبر صلی الله علیه وآله با چنین مردمی چه بگوید از علی علیه السلام ؟! آیا آنها ظرفیت دارند؟! ...

می خواستم معرفی می نمودم!

این منافقان امروز و کفّار دیروز، دشمنان ستیزه جوی فردا در مقابل علی علیه السلام و همه ی اسلامند  پیامبر آنها را به اسم می شناسد: و لوشئت أن اسمی بأسمائهم لسمیَّت و أن او می الیهم بأعیانهم لأومیت و أن ادلّ علیم لدللت؛ اگر بخواهم نام آنها را بیان نمایم، بیان می نمودم و اگر می خواستم آنها را معرفی کنم معرفی می کردم و اگر می خواستم آنها را نشان دهم، نشان می دادم!